Afera podsłuchowa wykreowała nikomu nie znaną wcześniej postać dziennikarza Piotra Nisztora.
Prezentuje się, jak ktoś trudny do zapamiętania. Bez szczególnych i interesujących cech, szary człowiek. Język jego jest nieszczególny, płaski, monotonny, nijaki.
W wywiadzie dla „Rzeczpospolitej” ten nijaki dziennikarz jest gotowy dalej zwodzić służby, które jakoby są na niewłaściwym tropie.
Dlaczego więc nie naprowadzi na właściwy trop?. Kim jest ten Nisztor?
Nieciekawa osobowość – tylko takie można odnieść o nim wrażenie. Także nieatrakcyjny fizycznie. Wygląda jak ktoś, na kogo nie zwraca się uwagi. Jako rozmówca nieprzekonywujący, bez przykuwającego tembru głosu.
Taki bez mała nikt. Obła postać. Aż się wierzyć nie chce, że tyle namotał w życiu publicznym, medialnym.
Gdy trochę poskrobie się te taśmy z podsłuchu, nic na nich nie ma. Nuda pory sjesty. Flaki z olejem zakropione wódecznością.
A może o to chodzi? Że taki Nisztor „Nikt”, człowiek bez właściwości, potrafi namotać, napsuć, nachachmęcić.
Może nad tym warto się zastanowić, nad pozorami naszego życia publicznego. Nikt potrafi je zburzyć, zaburzyć. Pozorant w pozorach. Afera w papilotach.
