Duet Go-Go zapowiadał atrakcje na kilka sezonów, ale po wyjściu z Platformy odpłynęła od nich widownia. Duet podzielił się na trzy, a może nawet na cztery.
John Godson odpadł od Jarosława Gowina, a ten ostatni zjednoczył się z Jarosławem Kaczyńskim. Jednak prezes nie wystawił kandydatury Go ani na prezydenta Krakowa, ani na prezydenta RP. Kaczyński woli przegrańców niż solowe popisy Go. A nuż by osiągnął przyzwoite wyniki, prezes nie strzela sobie samobójów w kwestiach personalnych.
Zaś Godson po rozpadzie duetu został niezależny. Nie za bardzo wie, co z nią zrobić, zwłaszcza że za niezależność płaci się zmarginalizowaniem.
Pod tym względem Godson jest kuty na cztery łapy, jest gotów sprzedać niezależność za dietę poselską. Oto przystępując do klubu PSL oświadczył na Twitterze, że w wypadku otrzymania mandatu, rezygnuje z gaży poselskiej.
Godson jako wierzący może odwołać się do cudów i nie jeść. Ale wiem, że ma żonę i dość liczny przychówek. Co z nimi?
Jest gotów poświęcić ich życie dla misji społecznej, politycznej i bóg wie jakiej?
Co pcha takie osoby, jak Godsona i jego towarzysza z duetu, do polityki?
Wiedzę z zakresu filozofii społecznej i politycznej mają na poziomie niewiele więcej niż podstawowym. Niezależność ich polega na tym, że ją tracą z chwilą jedynek na listach wyborczych partii biorących.
Przy pomocy takich duetów jak Go-Go polityka stała się groteskowa, miałka, ale opłacalna dla tych aktorów sceny politycznej.
Przeszłość Johna Godsona w PSL predysponuje go do roli Johny Walkera. Jasiu Wędrowniczek jest gotów oddać dietę, aby napić się szaleju blichtru. Też jakaś misja pastora, który zatoczył błędne koło – z koalicji rządowej do koalicji rządowej.
