O wyborze Donalda Tuska – a w zasadzie przedłużeniu mandatu – na szefa Rady Europejskiej pisałem gdzie indziej. Felieton był eksponowany. Przegrała Polska pisowska, ale też taka przegrana może czuć Polska niepisowska, która teraz zazna poniżenia człowieka z kompleksami.
Szczyt, na którym Tusk pokonał sromotę polityczną – Jarosława Kaczyńskiego – to początek Polexitu, jakkolwiek prezes PiS by się zaklinał.
Porażka 1:27 wskazuje, iż nie łapiemy się do tej wspólnoty cywilizacyjnej, jaką jest projekt Unii Europejskiej. I okazuje się, że wycofać nas może jeden człowiek.
Czy to mu się ostatecznie uda? Znam opowiedź, ale nie będę jej wykrzykiwał.
Co dalej? Izolacja Polski rządzonej przez PiS. Na nic się zdadzą niepodpisywania konkluzji, niepublikowania wyroków tutaj na miejscu, wyroków TK, Beata Szydło zapłaci za to cenę Trybunału Stanu, acz wiem, że ona tego nie rozumie, jest słaba intelektualnie. Lecz tylko takich Kaczyński może wyzyskiwać.
Teraz dość szybko dojdzie do szczytu w Rzymie, gdzie jeszcze bardziej pogłębi się rozdźwięk Polski pisowskiej z krajami unijnymi.
Europa dwóch prędkości musi się dokonać, bo najbardziej rozwinięte kraje unijne nie mogą czekać na maruderów, nie stać ich, aby się nie rozwijać. Polską pod obecna władzą reprezentuje trzecią prędkość – wstecz, a do tego prędkość antydemokratyczną, czyli niezachodnią.
Jak to się skończy dla naszej państwowości? Przerabialiśmy zabory, przerabialiśmy PRL, przerobimy PiS.
